«We want pockets»: Η viral τάση που μετατράπηκε σε αγώνα των γυναικών για ισότητα
Γιατί τα ανδρικά ρούχα έχουν τόσες πολλές τσέπες; Μια απορία που ήταν η αφορμή για μια μεγαλύτερη διεκδίκηση.
Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί τα ανδρικά ρούχα έχουν τόσες πολλές τσέπες, ενώ τα γυναικεία τόσο λίγες; Για αιώνες, η ταπεινή τσέπη υπήρξε σημείο καμπής στο χάσμα μεταξύ των φύλων στον χώρο της μόδας.
Τώρα, με το hashtag #WeWantPockets να κερδίζει έδαφος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μήπως αυτό πρόκειται τελικά να αλλάξει;
Το BBC επισημαίνει ότι οι τάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι συχνά δύσκολο να γίνουν κατανοητές και, με μια πρώτη ματιά, η πρόσφατη «έκρηξη» γυναικών που δημοσιεύουν βίντεο στο TikTok με τα χέρια τους να κρατούν όσο το δυνατόν περισσότερα αντικείμενα φαινόταν τόσο ακατανόητη όσο πολλές άλλες viral μόδες. Αλλά το «claw grip» (πιάσιμο με τα νύχια) είναι λιγότερο τυχαίο από ό,τι φαίνεται, καθώς αποτελεί το τελευταίο «Δούρειο ίππο» για ένα ζήτημα που δεν θα εξαφανιστεί: γιατί τα γυναικεία ρούχα δεν έχουν περισσότερες τσέπες.
Έχει γίνει σχεδόν ένα meme από μόνο του: μια γυναίκα που συγχαίρει μια άλλη γυναίκα για το φόρεμά της, μόνο για να λάβει ως απάντηση μια ενθουσιώδη δήλωση: «Έχει τσέπες!» Ξεχάστε την αναζήτηση του τέλειου τζιν, του απόλυτου λευκού T-shirt ή του ιδανικού μικρού μαύρου φορέματος – τίποτα δεν κάνει την καρδιά να χτυπάει πιο γρήγορα από ένα απλό τετράγωνο κομμάτι υφάσματος. Αλλά πίσω από όλο αυτό το ανάλαφρο πάθος κρύβεται μια γνήσια απογοήτευση: η ταπεινή τσέπη αποτελεί από καιρό σημείο τριβής στο ζήτημα της διαφοράς των φύλων στη μόδα.
Η ανισότητα των τσεπών δεν είναι κάτι καινούργιο: είναι μια απογοήτευση που υπάρχει εδώ και αιώνες. Ωστόσο, το ζήτημα έχει επανέλθει στο προσκήνιο με αυξανόμενη συχνότητα τα τελευταία χρόνια. Το hashtag #WeWantPockets (Θέλουμε τσέπες) κέρδισε δυναμική στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Καθώς τα τηλέφωνα έγιναν μεγαλύτερα, οι γυναίκες συνειδητοποίησαν πόσο άχρηστες ήταν οι τσέπες τους. Μια έρευνα της YouGov που πραγματοποιήθηκε το 2020 στο Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε ότι τέσσερις στις δέκα γυναίκες είχαν επιστρέψει ένα ρούχο στο ράφι όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε τσέπες.
Όταν υπάρχουν τσέπες, είναι συνήθως πιο κοντές και στενές από αυτές στα ανδρικά ρούχα. Ή, στην πιο εξοργιστική περίπτωση, δεν είναι παρά μια απλή ψευδαίσθηση. Νωρίτερα φέτος, μια οκτάχρονη μαθήτρια έγραψε στο βρετανικό σούπερ μάρκετ Sainsbury's ρωτώντας γιατί τα κοριτσίστικα σχολικά παντελόνια είχαν ψεύτικες τσέπες και τα αγορίστικα είχαν αληθινές. «Και τα κορίτσια πρέπει να μεταφέρουν πράγματα!» είπε. Ένας εκπρόσωπος του λιανοπωλητή υποσχέθηκε να εξετάσει το ζήτημα.
«Οι τσέπες έχουν γίνει ένα συμβολικό και πολύ αμφιλεγόμενο μέρος της ανδρικής και γυναικείας ενδυμασίας», λέει η Caroline Stevenson, διευθύντρια του προγράμματος Πολιτισμικών και Ιστορικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Λονδίνου.
Στις επιδείξεις μόδας φθινόπωρο/χειμώνας 2025-26 νωρίτερα φέτος, που έθεσαν τις τάσεις για το τι θα φοράμε τους επόμενους μήνες, υπήρχαν ενδείξεις ότι η βιομηχανία το έχει λάβει υπόψη. Πολλά μοντέλα περπατούσαν με αυτοπεποίθηση στις πασαρέλες με τα χέρια τους χωμένα βαθιά στις τσέπες, δείχνοντας περισσότερη αυτοπεποίθηση σε σύγκριση με εκείνα που είχαν τα χέρια τους ελεύθερα. Στην Simone Rocha, η ηθοποιός Fiona Shaw είχε τα χέρια της κρυμμένα μέσα σε ένα μαύρο σατέν φόρεμα. Υπήρχαν πολλές τσέπες και στις συλλογές των Prada και Louis Vuitton. Αν πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή ή απλώς για μια παροδική τάση στον κύκλο της μόδας – ή αν θα επηρεάσει τα ρούχα που φορούν οι γυναίκες στην καθημερινή τους ζωή – μένει να το δούμε.
Η ιστορία της τσέπης
Οι τσέπες για γυναίκες υπήρξαν για πολύ καιρό μια δευτερεύουσα σκέψη. «Τον 16ο και 17ο αιώνα, οι γυναίκες είχαν ένα είδος τσέπης», λέει η Stevenson. «Είχαν αυτό που ονόμαζαν δεμένες τσέπες, οι οποίες δένονταν γύρω από το σώμα και βρίσκονταν κάτω από τις φούστες, οι οποίες είχαν μια σχισμή στα πλάγια ώστε να μπορείς να φτάσεις μέσα τους».
Αυτές οι τσέπες που δένονταν ήταν συχνά πολύ διακοσμημένες και χρησιμοποιούνταν για να αποθηκεύουν αντικείμενα όπως κλειδιά, χρήματα, μαντήλια και σετ ραπτικής, καθώς και τιμαλφή όπως ρολόγια, ταμπακιέρες και μπουκαλάκια αρωμάτων.
«Συμβόλιζαν αυτή την αίσθηση αυτονομίας», λέει η Stevenson. «Αλλά εξαφανίστηκαν στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν εισήχθη το στυλ Regency και οι σιλουέτες έγιναν πολύ πιο εφαρμοστές». Με την εξαφάνιση των τσεπών, εξαφανίστηκε και η αυτονομία. «Αν ως γυναίκα δεν μπορείς να πάρεις τα τιμαλφή σου στον δημόσιο χώρο, αυτό σε κάνει πολύ πιο ευάλωτη και εξαρτημένη από τους άνδρες ή τους υπηρέτες», λέει η Stevenson.
Όλα τα πράγματα που μπορούσαν να μπουν στις τσέπες – χρήματα, κλειδιά, σημειώσεις – συμβόλιζαν πράγματα που δεν αφορούσαν τις γυναίκες, όπως η περιουσία, η εξουσία και η ιδιωτικότητα. Ορισμένες γυναίκες άρχισαν να φέρουν μικρές τσάντες. «Αυτό ήταν ένα άλλο στοιχείο που σε έκανε πιο ευάλωτη, γιατί σήμαινε ότι δεν μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου», λέει η Stevenson.
Αν και η έλλειψη τσεπών ήταν αναμφίβολα εξίσου ενοχλητική για τις γυναίκες τότε όπως και σήμερα, δεν αναδείχθηκε πραγματικά σε πολιτικό ζήτημα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. «Οι σουφραζέτες απαιτούσαν ψήφο για τις γυναίκες, αλλά και τσέπες», λέει η Stevenson.
Σατιρικά καρτούν της εποχής κορόιδευαν τις σουφραζέτες που έβαζαν τα χέρια τους σε μεγάλες τσέπες όπως οι άνδρες. «Είναι ενδιαφέρον ότι η τσέπη έγινε ένας από τους συμβολικούς τρόπους αντίδρασης στην επιθυμία των γυναικών για ανεξαρτησία και ελευθερία», λέει η Elizabeth Evitts Dickinson, συγγραφέας μιας νέας βιογραφίας για μια γυναίκα που ήταν αποφασισμένη να λύσει το πρόβλημα των τσεπών: η Αμερικανίδα σχεδιάστρια μόδας Claire McCardell.
